True - childhood

နယ္ကအေျကာင္းေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူး ရန္ကုန္က တခါက ဘ၀ေလးမ်ားကို သိေအာင္ လွစ္ျပမယ္။

မနက္ခင္းေရာက္တာနဲ ့ ေဟာဒီက ပဲျပဳတ္ဆုိတဲ့ အသံျကားရင္ ရာပါအုန္းဆုိျပီး အိပ္ရာထဲက ေအာ္ရတယ္။ (ပဲျပဳတ္ဆီထမင္းကို အသက္၃နစ္- အသက္၉နစ္အထိ စားတာ တျခားဘာမွ ေကြ်းလို ့မရဘူး။ အဲဒီေလာက္ အစဲြအလန္းျကီးတယ္။)

အိပ္ရာနုိးရင္ ျကက္ဥမက်က္တက်က္ထဲ့ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ႏြားနုိ ့တခြက္၊ ကိတ္မုန္ ့၂လံုး (ဆလင္ဒါပံု ၂လကၼပတ္လည္ ၃လကၼအရွည္ ကိတ္မုန္ ့) ဟဲျပီးသကာလ အိမ္ေရွ ့မွာ ငုတ္တုတ္နဲ ့ ၀ရန္ဒါမွာ စိုက္ထားတဲ့နွင္းဆီပင္ အတယ္ေရေလာင္းတာ ထုိင္ျကည့္ ေဘးက လုိက္ကူ (အဟဲ လုိက္ေဆ့ာတာ)။ ေနာက္ ငွက္ကေလးေတြကို ဆန္ကဲြေကြ်းတာ ထုိင္ျကည့္။ ေနာက္ပိုင္း မုန္ ့ကဲြ်သဲ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ အေျကာ္၊ နံျပား၊ အီျကာေကြးသည္ေတြ အိမ္ေရွ ့ျဖတ္ေလွ်ာက္တာ ထုိင္ေငး။ ေန ့လည္ေရာက္ေတာ့ ကူဖီး၊ ေရခဲမုန္ ့ေအာ္တဲ့ ဘာဘူျကီးလာခါနီးဆို အေမက အတင္းအိပ္ရာထဲ ၀င္အိပ္ခုိင္းတယ္။ တခါတေလ ဘာဘူျကီး အလာေစာရင္ အေမနဲ ့ တက်က္က်က္၊ ေအာ္ငုိရတာနဲ ့ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ရတာနဲ ့ တခါနစ္ခါဘဲ စားဘူးတယ္။ မသန္ ့လို ့မစားနဲ ့ေဆးသျကားပါလို ့ေခ်ာင္းဆုိးမယ္ လို ့အတယ္ေျပာျပီး ကထဲက အေမလဲ သက္သာသြားတယ္။ အေဖ့စကား တခြန္းဆိုတခြန္း နားေထာင္တယ္။

ေနာက္ မုန္ ့စိမ္းေပါင္း၊ မုန္ ့ဦးေဏွာက္၊ အေျကာ္စံု၊ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ ေစ်းသည္ေတြလာတယ္၊ ဂီ်မက်ဘူး ထုိင္ျကည့္တာဘဲ ရိွတယ္။ နဲနဲ ေနေစာင္းရင္ ပဲကတၱီပါျပဳတ္သည္လာတယ္။ အိပ္ေနတုန္းလာတဲ့ ေစ်းသည္ေတြေတာ့ မသိဘူး။ ညေနပုိင္းက်ရင္ ေနာင္ေနာင္ေနာင္တီးတဲ့ ဆီးသီးသည္၊ တို့ဖူးသုပ္သည္၊ တခါတေလ စမူဆာသုပ္ကုလားျကီးလာတယ္။ ဂ်ာနယ္ေျကာ္ ဆုိတာ ျကြပ္ျကြေနတာဘဲ၊ မုန့္ဗိုင္းေတာင့္၊ မုန့္လံုးျကီး၊သာကူ၊မုန္ ့ျကာေစ့ အင္း သူတုိ့ေတြ ညိွထားရမယ္ ထင္တယ္။ တခါတေလ ဒန္ေရခ်ိဳင့္ေလး လက္ကဆဲြတဲ့ ဆီသည္လာတယ္ ၊ အုန္းဆီကိုစားစရာမွတ္လို ့ စားခ်င္လို ့ေအာ္ေခၚျပီးမွ မစားရဘဲ ေမေမ့အတြက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ မေခၚေတာ့ဘူး ဟင္း ဒင္းကိုေတာ့

အိပ္ရာနုိးရင္ ေမေမ၀ယ္ထားတဲ့ လမ္းထိပ္က မုန္ ့ဟင္းခါးသည္က ၀ယ္လာတဲ့ (လၻက္ရည္ဇြန္းနဲ ့ ၅ဇြန္း တိတိပါေသာ) ၅၀ျပားတန္ မုန့္ဟင္းခါး နဲ ့သို ့မဟုတ္ အိမ္ေနာက္ေဖးအိမ္ က မုန္ ့ဟင္းခါးသည္ဆီက ငရုပ္ေကာင္းမုန္ ့ဟင္းခါးစားတယ္။ ငရုတ္သီးမစားဘူး နံနံပင္မစားဘူး။

ညေနဘက္မွာေတာ့ ကေလးေတြ ေဆာ့တဲ့ အခိ်န္ေရာက္ရင္ တုန္ခ်မ္ တုန္ခ်မ္နဲ ့ အလံုပိတ္ ကားကိုတြန္းတဲ့ ကေလးရုပ္ရွင္ကုိ ျကည့္ရတယ္။ ေသတၱာလို အလံုပိတ္ကား အထဲမွာ ကားအလယ္နံရံ တံခါးေပါက္ ကို မီးစလုိက္ထြန္းျပီး ကာတြန္း၊ ဟာသရုပ္ရွင္ တပိုင္းတစ ျပတယ္။ ကားရဲ့ ေဘး နွစ္ဘက္နံရံ မွာထုိင္ျကည့္တဲ့ ကေလးေတြ အနဲဆံုး၁၀ေယာက္ထဲက အီးမေပါက္ရင္ ကံေကာင္း။ ေဆာ့ထားလို ့ေခြ်းေတြ သံေတြ ဖံုေတြ သဲေတြ နွပ္ေတြ နဲ ့ နံေစာ္ေနတာဘဲ (ကိုယ္လဲတူတူဘဲ) ဒီျကားထဲ မေအာင့္နုိင္ တာေတြ ပါရင္ ကဲ. . . . ၇မိနစ္ ရုပ္ရွင္ျပီးမွ အျပင္ထြက္မွ ေလေကာင္း ေလသန္ ့ရူေတာ့။ ရုပ္ရွင္က ေကာင္းလို ့ ဇတ္လုိက္ကို အားေပးဖို ့လက္ခုပ္တီးျပီး ေဟးလုပ္ရတဲ့ အခါက်ရင္ မေဟး နုိင္ဘူး ၊ ဘာရမလဲ အျပင္ထြက္မွ ေဟးေပးလိုက္တယ။္ အေျကြးမတင္ေအာင္ အားေပးတယ္။

ျပီးရင္ ျမင္းစီးမလား၊ ေရွာက္သီးသုပ္သည္ ေဘး၀ုိင္းျပီး ေငးမလား။ ေပါက္ေဖာ္ျကီးေရာင္းတဲ့ ပဲျပား ၀က္သားေပါင္း ကို ေတာ့ သူမ်ားစားတာ ျမင္ဘူးတယ္။ အေမခ်က္တာနဲ ့တူတူဘဲ။ ဆိတ္မေတြ တအုပ္ျကီးဆဲြလာတဲ့ ကုလားျကီးဆီက တခါတေလ အေမ ႏြားနုိ ့၀ယ္တာ ေတြ ့ဘူးတယ္။

ေဆးေရာင္စံု သျကားေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ျကက္တူေရြးရုပ္၊ ငွက္ရုပ္ လုပ္ျပီး ပီပီလဲမႈတ္ စားလဲ စားလို ့ရတဲ့ ေစ်းသည္ကို သေဘာအက်ဆံုး၊ မစားနဲ ့ဆုိလို ့ဒီအတုိင္းအလွျကည့္ထားတယ္ ျကက္ဖရုပ္ေလးဆုိ သိပ္လွတာ အစိမ္းရယ္ အနီရယ္ ေရာလို ့ ပီပီမႈတ္ဖို ့ဘဲ ထားထားတယ္။

လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ လာရင္ မပူဆာတတ္ဘူး။ အေဖေျပာတဲ့ မသန္ ့လို ့မစားနဲ ့ဆုိတာ ၁၀တန္း အထိနားေထာင္တယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဖုန္နဲတဲ့ သန္ ့တဲ့ ဆုိင္ေတြ ပူပူေႏြးေႏြးေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာသာ ၀ယ္ျပီး အိမ္က်မွ စားတတ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေမ၀ယ္ထားတဲ့မုန္ ့ကလဲြျပီး ဘာမွ မပူဆာတတ္ဘူး။
ကိုစင္ကရုန္းေရးတဲ့ ဓါတ္ရွင္ က ထြက္ေျပးသြားလို ့ ဖတ္မရတာနဲ ့ သတိတရျဖစ္သြားလို ့ဒီပို ့ေရးျဖစ္သြားတယ္