General - Mother's day

အေမမ်ားေန ့လို ့ေခၚတဲ့ မတ္လ ၂ရက္ ကို ေရာက္ျပီ။


ေျပာရရင္ မာမီတုိ ့ေန ့ အေမတုိ ့ေန ့ လို ့ေျပာရမွာဘဲ စာေရးသူက ျကီးေတာ္ဘျကီး က ျပန္ေမြးစားထားေတာ့ မိဘ၄ပါးရိွေနေတာ့ မိခင္ေတြအေျကာင္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကိုေမြးတဲ့ အေမထက္ ေမြးစားအေမ အေျကာင္း ဘဲ ရိွပါတယ္။

စာေရးသူက ကုိယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျကာင္း ကို ျပန္သတိရလို ့ေျပာရရင္ျဖင့္
အေမ့လက္ထဲမွာ...
အူ၀ဲလို ့ေအာ္ငုိတဲ့ တလေဆးရံုးဆင္းျပီဆိုကထဲက (ေမြးတဲ့အေမ)မာမီက (သူ ့အမအိမ္)အေမ့အိမ္က ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးအိမ္ ျပန္ေတာ့ အူ၀ဲကို အမလက္ထဲထားခဲ့ရတာ သနားစရာေတ့ာေကာင္းသား။ မထားလို ့လဲ မျဖစ္။ ကေလးနဲ ့အေမက အသက္လုေနရေတာ့ အမကိုေရာင္းစားခဲ့ရတယ္ ဆန္တျပည္ ေငြတမတ္နဲ ့။ အရင္ သီလရွင္ျကီးဆီေရာင္းတာလဲ မရေတာ့။ အျပီးအပိုင္ေရာင္းခဲ့ရပါေရာ။ ၂ဦးစလံုးအသက္ရွင္ဖို ့ က ပိုအေရးျကီးတာကိုး။

ကေလး ကိုခီ်ျပီး အတယ္က ရြာရိုးတေလ်ာက္ သားသည္အေမေတြဆီ ကေလးနုိ ့တုိက္ေပးဖို ့ တအိမ္၀င္ တအိမ္ထြက္ အလည္ထြက္ရတယ္ ေျပာရရင္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို ေတာင္ အေမေခၚနုိင္တယ္။ တခ်က္စို ့ဘူး သူ ့ေက်းဇူးေပဘဲ။ စာေရးသူမွာ မိခင္ေတြ ေပါမွေပါ (အခုစာေရးမွ သတိထားမိတာ ေျပာတာ။)

ကေလးငိုလို ့ေခ်ာ့သိပ္ရင္ ေမေမ့သီခ်င္းက ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနုိင္တဲ့ သီခ်င္း တိန္ တိန္ တိန္ .. တိန္ တိန္ တိန္... နဲ ့ အိပ္လို ့ေကာင္းမွေကာင္း၊ ေျကာက္ရင္ ေမ့ေမ့ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းဖြက္ထားတယ္။ ငုိလို ့ေမေမက ခီ်ျပီး တိတ္တိတ္မငိုနဲ ့ေနာ္ လို ့ေျပာရင္ မ်က္ရည္ေတြ ေမ့ေမ့ ပုခံုးေပၚသုတ္လိုက္တယ္။ (က်လာတဲ့ နွပ္ေတြေရာ အဟင္း... ၂ခါ၃ခါသုတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေရာ နွပ္ေတြေရာ မ်က္နွာမွာ အျပည့္ျဖစ္မယ္ လို ့အခုမွ စာေရးရင္း ေတြးမိတယ္ ငါ့နယ္ေနွာ္)

ထိုင္ေနရင္း မ်က္နာသစ္ျပီးသား။ အၤကီ်လဲျပီးသား။ ေပါင္ေပါင္ အေဖြးသား။ ပါးစပ္ဟရံုနဲ့ ဗိုက္ျပည့္ျပီးသားဘဲ။ အေမ့ခြံ ့သမွ် ျမိဳခ်တယ္။ သူမ်ားခြံ ့ရင္ ဘာရမလဲ ဖူး ဆုိျပီး ခြံ ့တဲ့သူမ်က္နွာေတာ့ အေဖြးသားဘဲ ဒန္ ့ဒန္ ့ဒန္ ့

မနက္မိုးလင္းရင္ မ်က္လံုးအရင္မဖြင့္ေသးဘဲ ေဘးကို လက္နဲ ့စမ္းရတယ္။ အေမ့မေတြ ့ရင္ အာျပဲျကီးနဲ ့ အေမေရ... လို ့ေအာ္ျပီ အေမ မလာမခ်င္းမရပ္ဘူး။ ပဲျပဳတ္သည္ေတာင္ လန္ ့သြားရမယ္ ငဲွငဲွ

အေမက ေဂ် ့လက္ကို ကုိင္ရင္ ဖြဖြေလးကုိင္တာ။ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုက္ဘူးဘူး အဲတသက္နဲ ့တကုိယ္ အေမရိုက္တာ တခ်က္ဘဲ ရိွတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ရုရွားျပန္ ႏဲြ ့ႏဲြ ့စမ္းလာမယ္ဆုိတာ ေအာက္ဆင္းေဆာ့လို ့ေခ်ာ္လဲ နဖူး ၂ဖုထြက္ေတာ့ အေမစိတ္တုိတာ။ သစ္သားေခြးေျခေလးေပၚထုိင္ရင္း ၀ါးျခမ္းျပားေလးနဲ ့ေျခသလံုး တုတ္တုတ္ေလးကို တခ်က္.... နာပါဘူး။ အေမ့ေျကာက္လို ့ငိုေတာင္ မငိုရဲဘူး။

ငယ္ငယ္ထဲက တုိက္ကြမ္ဒိုခ်န္ပီယံ။ ေစာင္ဆုိရင္ ခနခန အကန္ခံရတယ္။ အေမဆုိ ညည ၁၀ခါမက ဘူး ေစာင္ထထ ျခံဳေပးရတာ။ ခုမွ သနားမိတယ္။

အေမထဲ့ေပးတဲ့ ေန ့စဥ္ထမင္းဘူးကို ျကည့္ျပီး (တကၠသိုလ္က)သူငယ္ခ်င္းေတြ က ေျပာတယ္ ဘုရားဆြမ္းေတာ္တင္တာ က်ေနတာဘဲတဲ့။ ငါးဆုိ ႏြင္ျပီးသား။ ျကက္သားအရိုးမျမင္ဘူးဘူး။ ဒန္ ့ဒလြန္ဆုိတာ အျကည္ေရာင္အဖတ္ ရွည္လေမွ်ာေလး (အသားႏြာျပီးသား)။ လိေမၼာ္သီး ဆုိရင္ လိေမၼာ္ေရာင္ အရည္ဖုေလးေတြဘဲ ေတြ ့ဘူးတာ။ လိေမၼာ္သီးအေျမွးပါး မစားတတ္တာ ခုထိဘဲ။

ကဲ ဒီအထိဘဲ ေရးခ်င္တယ္ ထပ္ေရးရင္ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ပါလာမွာစိုးလို ့

မာမီအေျကာင္းဆက္မယ္ ... အေမက ငါ့ကေလးကို ၀ေအာင္ေကြ်းေနာ္ ဂရုစုိက္ေနာ္ လို ့ အိမ္ေပၚကေန ကားထဲ ၀င္တဲ့ထိ တဖြဖြ မွာတယ္။ မာမီက အမကေလးကို က်မေမြးတာ မပူပါနဲ ့ဂရုစုိက္ပါမယ္ ဆုိျပီး အာမဘေႏၵ ခံျပီးေခၚလာရတယ္ ။ တေနကုန္ အမေတြ အကုိေတြနဲ ့ေဆာ့ျပီး ညအိပ္ရင္ ေမေမ့လို အနားမွာ ဖက္သိပ္မဲ့သူမရိွေတာ့ ၀မ္းနဲလိုက္တာ။ ေမ့ေမ့ရင္ခြင္ကိုလြမး္တယ္။ ျဗဲ အေမ့့အိမ္ က်န္ပို့ေပး.... တညလံုးဘဲ ဒါနဲ ့ ဒယ္ဒီက အငုိမတိတ္ဘူးလား စာအုပ္ျကီးနဲ ့ကိုင္ေပါက္မယ္ ေျပာေတာ့။ စာအုပ္ျကီးဆုိတာ ဘယ္လိုသတၱ၀ါပါလိမ့္။ ဆက္ငိုလည္း ပုခံုးေပၚတင္ေခ်ာ့မဲ့ အေမလဲ မရိွ။ ညဘက္ တေယာက္ထဲအိပ္ရမွာ။ ၀မ္းနဲ ေျကာက္ေျကာက္နဲ ့ ျကိတ္ငိုရတယ္။ အေမနဲ ့တုိင္ေျပာမယ္လို ့ ခဲထားတယ္။

မာမီက သူ ့အမစကားနားေထာင္ပါတယ္ ေကြ်းျပီးတုိင္း ဗိုက္လွန္ျပရတယ္။ ဗုိက္ကေလး ပူတင္းမွ စိတ္ေအးတယ္။ မေကာင္းဘူး အေမဆုိ မစမ္းဘဲနဲ ့သိတယ္။ သူမသိရွာဘူး။ ဗိုက္အစမ္းခံရတာ နာတယ္။ အေမနဲ ့တုိင္ေျပာမယ္ ဟင္း

အေမမသိေအာင္ မာမီက ဟင္းေတြ အတင္းေကြ်းတယ္။ မစားဘူးဆုိ မစားဘူး ပါးစပ္အတင္းေစ့ထားတယ္။ မာမီက နွားေခါင္းပိတ္ေတာ့ ပါးစပ္ဟလာတာနဲ ့အတင္းခြံ ့တယ္။ ဘာရမလဲ လွ်ာနဲ ့အတင္းတြန္းထုတ္တာေပ့ါ။ မာမီေသြးပါတယ္ေလ ေခါင္းမာတာ.. လွ်ာနဲ ့အတင္းတြန္းထုတ္ေတာ့ အစာရဲ့အရသာကို လွ်ာ က စမ္းမိေရာ။ ဒါနဲ ့အသာေလး ျမိဳခ်လိုက္တယ္။ မာမီကေတာ့ ျကြားတယ္ အမကေလး ပုန္းရည္ျကီးနဲ ့စားတယ္ ဆုိေတာ့ အေမ ရင္ဖိေရာ။

အဲ မျကိုက္လို ့ရိွရင္ အတင္းခံြ ့တဲ့ မာမီ့လက္ကို ကုိက္လုိက္ေရာ အတင္းေကြ်းတယ္လို ့ အေမနဲ ့တိုင္ေျပာမယ္

မမတို ့ေက်ာင္းကျပန္လာရင္ စားစရာေတြ ပါပါလာတယ္။ မွတ္မိတယ္ ေပတံေလး။ မမက ခ်ိဳးျပီး ပါးစပ္ထဲခံြ ့ေပးတယ္။ သျကားေခ်ာင္းကို ေပတံလို လုပ္ထားတာ။ ဒါနဲ ့ေနာက္တခု ေကာက္၀ါးလုိက္တယ္ မာမာျကီး။ သူတုိ ့က ခဲဖ်က္ပံုစံ သျကားေခ်ာင္းမလုပ္တာ ဆုိးတာဘဲ။ မမလတ္က ေကြ်းေတာ့ သူမသိေအာင္ မွား၀ါးလဲ အေမနဲ ့မတုိင္ေျပာဘူး။

မမျကီးကေတာ့ ေဂ်ကို ၀လို ့ခနခန လက္ေမာင္းဆဲြလိမ္တယ္ ကိုက္တယ္။ သူ ့ဆုိသိပ္မုန္းတာဘဲ။ လက္မွာ နီရဲျပီး လိမ္ထားတဲ့ အရာျကီးေသြးေခ်ဥတာ ၂ရက္ေတာင္။ တခါ သူကုိက္တာ ေသြးေတာင္ထြက္တယ္။ အေမနဲ ့တုိင္ေျပာမယ္။

မမေလးကေတာ့ ေဂ်အခ်စ္တံုးမမ သူဘဲ သီခ်င္းဆုိသိပ္တယ္ ထမင္းခြံ ့တယ္။ အိပ္မယ္ဆုိရင္ ခ်စ္ေသာေမာင္ေမာင္ ဆုိတဲ့ ခ်ိဳျပံဳးသီခ်င္း မွ ေဂ်က အိပ္တယ္။ ၀င္းဦးရဲ့ သီခ်င္းေတြကို မအိပ္တဲ့ အခ်ိန္ သူ ့ေပါင္ေပၚထုိင္ရင္ နားေထာင္တယ္။ သနားပါတယ္ ေဂ်က ၀ေတာ့ သူခမ်ာ အျကာျကီး ခီ်မထားနုိင္ဘူး

မမငယ္က်ေတာ့ ေဂ်နဲ ့အရြယ္တူတယ္ သူ က ပိန္ပိန္ေသးေသးေလး။ ဟီးဟီး သူ ့ေပၚတက္ထုိင္လုိက္ရင္ သူခမွ်ာ တအီးအီးနဲ ့ေအာ္ေနရတယ္။ ေဟာဒီမွာ မာမီေရ က်ေနာ္အေပၚေဂ် တက္ဖိေနတယ္ လို ့ေအာ္ေရာ အမေတြ က ေဂ်ကို ေပြ ့ခီ်သြားမွ သူ ့ခမွ်ာ အေအာ္ရပ္ျပီး လႈပ္ရွားနုိင္တာ။ သူ က ခနခန အိပ္ယာေပၚေမွာက္အိပ္တတ္တယ္။ သူ အိပ္ျပီဆုိတာနဲ ့ ေဂ်က ခ်စ္လို ့အမကုိယ္ကို ေမြ ့ယာသေဘာထားေပးျပီး အိပ္ေပးတဲ့ ဟာကို။ ေဂ်ကို မ ျပီး ေပြ ့ခီ်ရတာ မလြယ္ဘူး။ ေဂ် ့ေျခေထာက္က ပင့္ကူသိုင္းကြက္နဲ ့

အေမမ်ားေန ့မွာ ေမြးေမ ေကြ်းေမ နဲ ့ တခါစို့ဘူးအိမ္နီးခ်င္းအေမမ်ားနဲ ့ အေမလို ျပဳစုခဲ့ေသာ အမမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳျပီး ဒီစာကိုေရးလုိက္ပါတယ္။